Detective-verhalen vertellen over de triomf van de geest, vindingrijkheid en attentiviteit, zowel van de heldendetective als van de lezer. Goed geschreven, een dergelijk verhaal stelt zichzelf in staat om alle stukjes van de puzzel te vouwen, zelfs voordat de laatste of op zijn minst duidelijk de beslissing door een soort puzzel verklaren.

Het meest banale voorbeeld van een raadsel is de moord. Noch de lezer, noch de rechercheur weet wie de misdaad heeft gepleegd. Tijdens het onderzoek worden de omstandigheden van de dood vastgesteld, de motieven van de toegewijde daad zijn bewijs, het algemene beeld is gebouwd en uiteindelijk wordt het geheim van de persoonlijkheid van de moordenaar onthuld. Een klassiek detectiveverhaal, in de zin dat dit een bekende en handige sjabloon is voor de plot.

De serie "Colombo" kan geen klassieke detective worden genoemd, omdat het belangrijkste detail wordt vervangen in de structuur van het verhaal. De moord en persoonlijkheid van de crimineel zelf duidelijk en duidelijk aan de kijker getoond. Het lijkt erop dat dit een grote fout is waarmee het werk saai wordt. Het lijkt erop dat wat dan de betekenis is? Het lijkt erop dat dit niet langer een detective is.

De serie roept een iets andere vraag op dan andere in het genre. Het is niet genoeg om te weten wie het deed, hoe en waarom. Het belangrijkste is hoe je kunt bewijzen dat een persoon het deed? Heel vaak toont het werk criminelen dat ze de moorden zorgvuldig plannen, ze als ongelukken verstrekken, het motief van wreedheden vervangen, de ander de schuld geven en een hard alibi voor zichzelf voorbereiden. En zelfs enkele eigenaardigheden van gedrag zijn geen gelegenheid voor een gewoon persoon om een specifieke persoon te vermoeden.

De man komt het appartement binnen en zegt niet dat hij is gekomen, hoewel de vrouw thuis zou moeten zijn? Met wie het niet gebeurt, ja? Op het lichaam van het slachtoffer van een ongeval zijn de schoelingen van de sneakers ongewoon vastgebonden? Nou, er zijn zulke eigenaardigheden. De persoon die zelfmoord pleegde, had onlangs nagels getrimd? Hij gedroeg zich irrationeel, was in een staat van stress. De mannen schoten uit een pistool opgeheven bril? Hoe in het algemeen dit kan worden geconcludeerd dat hij degene kende die hem op hem schoot?

De daden van de held van de held moeten in deze zin betrokken zijn: hij onthult misdaden die te verward zijn en absoluut niet in staat zijn of die zo’n eenvoudige en voor de hand liggende beslissing hebben dat het voor iedereen lijkt dat het mogelijk is om het te sluiten.

En voordat ik over de "cake" in het algemeen vertelt, wil ik de "kers" enigszins beïnvloeden.

De politie van Los Angeles, luitenant of detective Colombo van de afdeling Moordonderzoek, zegt meestal dat als er in de zaak op zijn minst een soort vreemdheid is, hij er op geen enkele manier aan kan stoppen. Ze vertellen hem vaak hoe oplettend hij is. En samen met een nieuwsgierige geest en extreme waakzaamheid, zijn manier van spraak, een ruige kapsel, een oude verfrommelde jas en algemene slordigheid contrasteert enorm, waardoor sommigen verrast zijn als ze ontdekken dat deze lage boer eigenlijk in de politie werkt in de politie.

Het beeld van de detective zelf is nogal mistig. Ondanks het feit dat hij in feite de belangrijkste persoon in de serie is, zal de kijker heel weinig over hem leren. Het meest voor de hand liggende voorbeeld van een halo van mysterie van Colombo is zijn vrouw. Zo niet in iedereen, dan noemt hij in bijna elke serie haar in een gesprek, maar de kijker zal haar nooit zien. De persoonlijkheid van de luitenant en zijn rol in de serie zullen later worden beschreven.

Met de deelname van Colombo ziet het onderzoek er ongebruikelijk uit. Bij het interviewen van kennissen, familieleden en getuigen begrijpt hij vrijwel onmiddellijk wie de misdaad heeft gepleegd. En vaak wordt het begrip vergemakkelijkt door slechts één klein detail, dat, als het voor mensen merkbaar is, absoluut geen belangrijke aanwijzing is. Nou ja, hoe kun je de moordenaar bepalen op een kussenkoorts? En wanneer Colombo begrijpt wie de crimineel is, begint het grootste deel van de actie – de confrontatie van twee geesten.

Dit is de "cake" van de serie https://tortugacasino.be/ die het onderscheidt van de meeste andere rechercheurs. De kijker kijkt ongeveer achter het schaakpartij van twee verre van de meest domme mensen. Laat altijd één kant wint in dit spel, het werk wordt niet minder opwindend.

Colombo -strategie van de serie naar de serie blijft bijna ongewijzigd. Hij ontdekt voor zichzelf (en ik benadruk opnieuw "voor mezelf") een of meer haken die naar slechts één persoon leiden. Daarna vraagt de luitenant hem nauwelijks als getuige, vraagt op de een of andere manier om het onderzoek te helpen en praat tegelijkertijd over allerlei dingen, zoals zijn geliefde show van zijn vrouw, zodat het gesprek meer ontspannen is. Dit laatste is in feite van toepassing op alle gesprekken van Colombo met iemand, maar het is met de crimineel dat dergelijke gesprekken schijnen. Op een of andere manier kan de serie zelfs komedie worden genoemd vanwege dialogen met de luitenant.

Hij houdt van Chili en geeft om zijn geld

De moordenaars worden in de serie weergegeven als actief of passief. De eerste, na het plegen van een misdrijf, zal verder handelen tijdens de serie: dan zal het bewijsmateriaal naar iemand anders glijden, dan zal hij de getuige "verwijderen", dan zal hij, met zijn verbindingen, het onderzoek verstoren. De tweede, zoals ze zeggen, deed de zaak en loopt moedig tot het moment totdat het er eindelijk op drukt.

Het einde voor criminelen is altijd triest, maar verschillende typen. Het gebeurt dat er op de een of andere manier voldoende bewijs is, en er is niets meer over voor de moordenaar, behalve om zichzelf schuldig te geven. Maar het gebeurt ook dat, hoewel er bewijs is, maar ofwel bedoelen ze niets zelf, of specifiek niet aan een aanvaller aangeven, waardoor hij vrij kan blijven.

En het was toen dat Colombo zijn toevlucht neemt tot de mooiste en meest spectaculaire manier: het maakt een crimineel die zich er zelf niet van bewust zal zijn, om de moord persoonlijk toe te laten. Dit moment wordt "gotcha genoemd!"Of" ik heb!". Dan vertellen hoe het eruit ziet, het is beter om te zien:

Dit is een van mijn favoriete eindes van de hele serie

De criminelen in de serie, hoewel ze behoren tot de zo -aangedreven "hogere klasse" en een opmerkelijke geest en snelle humor hebben, verschillen ze nog steeds in hun aard en gedragsmethoden met de luitenant.

Iemand bedriegt zichzelf en besluit dat een nauwelijks geklede en slordige boer hem nooit kan vangen, dus maakt hij ofwel allerlei spot aan de politieagent, of begint geïrriteerd te raken wanneer deze modderder hem voor de vijftig keer vraagt. Iemand denkt dat een dergelijke verschijning van de detective alleen maar voorwendsel is, een podiumafbeelding, om de verdachten te misleiden, en hij besluit zorgvuldig te spelen. En iemand tot het laatste moment beschouwt Colombo niet als een bedreiging en brengt hij gewoon tijd door in zijn bedrijf. Elk van hen is vergist.

Maar de schurken en anderen verschillen. Het feit van de misdaad is verschrikkelijk, maar de motieven van de moordenaars zijn anders: sommigen besluiten het te doen vanwege geld, erfenis, anderen staken de weg over en bemoeiden met iets, en iemand leek de enige juiste beslissing om zijn geluk te winnen. Op het moment van het vangen, bekeert iemand zich naar Colombo, en hij beëindigt de zaak zonder onnodige ernst, iemand aanvaardt stil de nederlaag en iemand probeert uit te komen tot de laatste.

Het is opmerkelijk, maar de structuur van de serie is zo vastgesteld dat de hoofdrolspeler niet Colombo is, maar de moordenaar. Oordeel zelf: de crimineel verschijnt van begin tot eind; Hij drijft ook de plot, voert een act uit met de gevolgen waarvan hij zal vechten. Toon altijd de achtergrond van de moordenaars, geef een uitleg van zijn handeling.

Colombo daarentegen verschijnt in het voorwaardelijke tweede derde deel van de serie, dat wil zeggen, nadat het plegen van de misdaad was getoond. Hij fungeert als een tegengestelde kracht, een tegenstander. En voor al het andere is de luitenant bijna nooit zichtbaar buiten zijn werk. Bijna alles gerelateerd aan zijn huidige persoonlijke leven is bedekt met een sluier van geheimen.

Hij heeft een hond genaamd een hond en hij raakte gewend aan zijn oude kleren

"Bijna alles", omdat, zoals eerder vermeld, de detective graag praat over allerlei dingen die niet van toepassing zijn op het onderzoek. Periodiek praat hij nog steeds over zijn verleden, maar voor het grootste deel van de kleine dingen. Hij vindt hem leuk en herkent het soort activiteit en hobby’s van criminelen. Soms slaagt hij er zelfs in om iets specifieks te leren, bijvoorbeeld de eigenaar van de wijnmakerij, The Killer, zegt Colombo veel interessant over de fout. Soms wordt nieuwe kennis gebruikt tegen de criminelen zelf.

Dus het blijkt dat de rechercheur bijna een personage is van een soort folklore, zoals een mythe, dus er is weinig bekend over een persoon. Maar ondanks dit alles is Colombo vrij menselijk. Hij is slordig en soms te saai, zij het extreem slim en slim. Dat is de reden waarom criminelen zich altijd vergissen over de luitenant: ze kunnen zelfs niet aannemen dat zo’n persoon hen overtreft. "Ze ontmoeten elkaar op een dressing en begeleid door de geest".

De serie is voorwaardelijk verdeeld in vele seizoenen, maar voor de eenvoud verdeel ik ze voor mezelf in drie: de pilootreeks van 1968; Het "klassieke" seizoen, gehouden van 1971 tot 1978; en "nieuw", van 1989 tot 2003. Ik heb de piloot afzonderlijk toegewezen vanwege de reden dat deze heel anders is dan de volgende.

Het is de langste, het duurt ongeveer veertig minuten, terwijl in de "klassieke" de serie van anderhalf uur tot anderhalf uur gaat, en alle "nieuwe" gaan strikt anderhalf uur. Hij en de meest viskeuze van allemaal, gebeurtenissen ontwikkelen zich langzaam, de luitenant verschijnt pas na een half uur, wanneer hij in andere series begint te verschijnen in het plot in het interval van vijftien minuten tot twintig -vijf. Het einde wordt opgevoerd alsof de kijker de prestaties van de kinderen heeft bereikt. En Colombo gedraagt zich zelf in een piloot dan in de volgende serie.

Hoewel het de basis van de serie is, zou ik aanraden om de eerste piloot over te slaan en te beginnen met de tweede-de-de-de-de-de-Amerikaanse serie of losgeld voor een dode man. Het heeft over alles wat in het "klassieke" seizoen zal zijn: de omgeving van de jaren zeventig, rustige en gemeten productie, kleine komediesituaties en coole eindes.

Met "nieuw" meer ingewikkeld. Laat er geen omgeving van de jaren zeventig zijn, maar in feite hetzelfde, hoewel veel mensen het tegenovergestelde verzekeren. Slechts enkele van de afleveringen waar ze besloten te experimenteren – waar met de presentatie, waar de plot heel anders is. Het is niet dat ze in de "klassieker" niet hebben uitgevonden hoe ze de kijker konden verrassen, maar het kwam naar mijn mening succesvoller uit.

Ik ben bang om een fout te maken en te zeggen dat Colombo bijna uniek is. Bovenal raad ik natuurlijk aan, "klassiekers". Maar je kunt ook een kans geven aan het "nieuwe", het belangrijkste is dat de eerste twee afleveringen onder de "experimenten" met de presentatie vallen, en de meeste anderen gaan op de gebruikelijke manier. De serie die aandacht verdient.

Mr. Shanti voor het bewerken van de tekst en Dr. Cox voor het controleren van ondertitels